Międzynarodowy Konkurs Kulinarny „Sąsiedzi przy stole” przyciągnął do parku Konstytucji 3 Maja w Suwałkach tłumy ludzi. A królem spotkania był ziemniak, albo kartofel, jak mawia starsze pokolenie. Jedną z atrakcji była próba ustanowienia rekordu świata w długości pieczonej kiszki ziemniaczanej. Skończyło się na 135 metrach i 70 centymetrach i jest to nieoficjalny rekord. Nieoficjalny, bowiem próby nie zgłoszono do komisji Rekordów Guinnessa.
A rekord jest, bo kategorii „kiszka ziemniaczana pieczona” w księdze jeszcze nie ma. Najdłuższą kiszkę ziemniaczną gotowaną przygotowano przed rokiem w gminie, a miała ona długość ... 526,60 m.
- Za rok oficjalnie podejmiemy próbę ustanowienia rekordu w kategorii kiszka ziemniaczana pieczona – zapewnia Małgorzata Andrzejewska, szefowa kuchni w restauracji „Kalinka” w Rutce-Tartak. – Będziemy ją piekli w specjalnym piecu przesyłowym. Dziś niestety nie mamy takiego pieca stąd próba wprawdzie nieoficjalna, ale kiszka będzie smaczna, że palce lizać.
I była jak zapewniali jurorzy i suwalczanie, którzy aby otrzymać porcje do degustacji musieli kilkadziesiąt minut odstać w kolejce. Na przygotowanie kiszki zużyto 500 kg ziemniaków, 50 kg jelit, 100 jaj, pieprzy, sól i ... mleko
- Tajemnica dobrej kiszki tkwi w dobrych produktach - zapewnia szefowa kuchni. – Dobre produkty to cienkie, dobrze oprawione flaki z nienaruszonym błonnikiem, dobre ziemniaki, my używamy odmiany Irga, ciasto zaparzone mlekiem. Do nadzienia nie dodajemy tłuszczu, a tym bardziej tak lubianego przez Polaków „boczuszku”. Dlaczego? Bo tłuszcz w środku powoduje pękanie flaka, a dobra kiszka nie może być popękana.
Rewelacyjną polędwiczkę z borowikami, ziemniakami i świeżym ogórkiem, polanymi sosem kurkowym i posypanymi świeżym koperkiem, a na deser gryczaną babeczkę polaną czekoladą, przygotowała ekipa z Alytusa. Jurorzy właśnie za tę potrawę, po którą też ustawiła się długa kolejka smakoszy, przyznali I miejsce. Świetna była zupa rybna ugotowana przez ekipę z suwalskiej restauracji „Rozmarino”. Zapachem i wyglądem przyciągały też potrawy przygotowane przez ekipy z Białorusi i obwodu kalinigradzkiego Federacji Rosyjskiej.
Na pytanie czym charakteryzuje się kuchnia pogranicza dwaj znani fachowcy w tej dziedzinie Robert Sowa, były wieloletni szef kuchni piłkarskiej reprezentacji Polski, i prowadzący imprezę Marcin Budynek, właściciel Akademii Kulinarnej, odpowiedzieli: Pogranicze ziemniakami stoi. Ziemniaki podaje się w różnej postaci: gotowane, pieczone, są głównym składnikiem kartaczy, babki czy kiszki ziemniaczanej, blinów i cepelinów. Reszta, nawet tak wspaniała jak litewskie polędwiczki, zupa rybna, sękacz, mrowisko i inne ciasta domowe, muszą uznać wyższość ziemniaka, który jest „królem kuchni pogranicza” .
W trakcie sześciogodzinnego spotkania wystąpiły też zespoły ludowe z polsko-białorusko-litewsko-kalingradzkieog pogranicza. W kilkudziesięciu stoiskach można też było kupić oryginalne litewskie wędliny, wędzoną słoninę, chleb, napoje m.in. kwas chlebowy), smakołyki kuchni tatarskiej. Nie zabrakło cukrowej waty, obwarzanków i jarmarczno-odpustowej biżuterii.
Zapachy potraw przygotowywanych przez kucharzy z Polski, Litwy, Białorusi i obwodu kalinigradzkiego Federacji Rosyjskiej jeszcze po zakończeniu imprezy roznosiły się nie tylko po parku, ale też otaczających go ulicach. I była to najlepsza reklama spotkania.
Następne za rok, ale już dziś na nie zapraszamy.
