Szef Konsulatu Republiki Litewskiej w Sejnach Mindaugas Butkus spotkał się w środę, 10 września z burmistrzem miasta Dorianem Krause, starostą powiatu Maciejem Plesiewiczem oraz jego zastępcą Antonim Baudzisem.
Podczas spotkań nowy konsul przedstawił się polskim urzędnikom i poinformował ich o priorytetach działalności Konsulatu Litewskiego w Sejnach.
Omówiono tematy dotyczące współpracy, rocznice nadchodzącego okresu i inne ważne dla społeczności litewskiej sprawy.
Uznano, że społeczność litewska nie ma większych problemów z polską administracją w Sejnach, panuje sprawna komunikacja, wzajemna życzliwość.
Uczestnicy spotkania zgodzili się, że najważniejszym wydarzeniem przyszłego roku będzie 200. rocznica powstania Seminarium Sejneńskiego, które należy zorganizować wspólnie, zapraszając polityków ze stolic obu państw.
Konsul Mindaugas Butkus wyraził nadzieję, że polski Kościół Katolicki w taki, czy inny sposób przyczyni się do upamiętnienia ważnej dla obu krajów rocznicy Sejneńscy samorządowcy zgodzili się na to i obiecali, że w razie potrzeby będą mediować.
Sejneńskie klasztorne sale służyły celom oświatowym
Litewska oświata i kultura ma w Sejnach długą tradycję. Już w 1768 r. w Sejnach otwarto litewską szkołę podstawową. W 1602 r. w Sejnach została otwarta drukarnia dominikanów, w której w 1863 r. wydrukowano pierwsze publikacje w języku litewskim w tym regionie. W 1906 r. została założona drukarnia “Šaltinis”, w której wydano kilka milionów książek i czasopism,
Uczelnie, które dawniej funkcjonowały w Sejnach wyróżniały się wysokim poziomem nauczania i tak z czasem całe miasteczko zaczęto nazywać „Oxfordem Północy”. Wpływ na taką opinię miało także utworzone w 1826 roku w poklasztornych budynkach seminarium duchowne, które „złotymi literami” wpisało się w historię m.in. Litwy, kształcąc przyszłą inteligencję litewską.
W budynku od 1826 do 1919 r. aktywnie funkcjonowało seminarium duchowne. Odegrało ono także ważną rolę w odrodzeniu narodowym Litwy. Pracowało i studiowało tam wielu przyszłych litewskich pisarzy, księży, polityków, osobistości życia publicznego, m.in. profesor seminarium Juozapas Laukaitis, Vincas Kudirkas, autor „Tautiškas giesmės” ( Pieśni narodowe), pisarz Vincas Mykolaitis-Putinas, polityk Mykolas Krupavičius, naukowiec Pranas Būtis, A. Tatarė, M. Brundza, M. Sidaravičius, J. Totoraitis, M. Gustaitis, A. Šmulkštys itd. Tu toczyło się litewskie życie narodowe, działały tajne koła duchownych, Towarzystwo Kleryków Litewskich. Seminarium było ważnym ośrodkiem księgarskim. Do I wojnie światowej w seminarium uczono języka litewskiego.
Tu uczył się także przyszły proboszcz parafii Puńsk ksiądz Simonas Norkus. Znany był z aktywnej działalności społecznej, pisał artykuły do wielu czasopism litewskich, współpracował z działaczami odradzającej się Litwy.
Norkus był pierwszym proboszczem, który mimo zakazu władz rosyjskich, zachęcał Litwinów, wiernych kościoła w Puńsku, do pieśni i modlitwy w języku litewskim, a w nowej świątyni wprowadził litewskie śpiewy i nabożeństwa.
Zbudował murowany dom (obecnie nazywanego domem organisty).Znalazło się miejsce również dla niewielkiej księgarenki. W niej można było znaleźć litewskie wydawnictwa, które z Małej Litwy przynosili miejscowi “knygnešiai” – nielegalni kolporterzy książek w języku litewskim, zakazanego przez cara.
Tłumaczył poezję Ludwika Kondratowicza, Władysława Syrokomli, Adama Mickiewicza. Pisał wiersze, hymny religijne, aforyzmy, z których wiele nie zostało opublikowanych. W poezji przeważają motywy narodowe i religijne. Współpracował z Jonasem Basanavičiusem, Vincasem Kudirkasem. Zgromadził dużą bibliotekę, która później trafiła do seminarium duchownego w Sejnach
WYG
Źródła: Konsulat RL w Sejnach; Parafia Puńsk; wikipedia
Fot: Konsulat RL w Sejnach
