Od kilku dni trwają zapisy na XXV Międzynarodową Pielgrzymkę Pieszą Suwałki – Wilno. Pątnicy na liczącą prawie 300 km trasę wyruszą tradycyjnie 15 lipca 2015 r., po porannej mszy (godz. 7.00), sprawowanej przez Ordynariusza Diecezji Ełckiej. Przed oblicze „...Tej, co w Ostrej świeci Bramie ...” dotrą 24 lipca 2015 r. i tam uczestniczyć będą w uroczystej mszy przed cudownym obrazem Matki Bożej Miłosierdzia.
- Hasło tegorocznej pielgrzymki „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” jest hasłem roku Odkupienia wpisanym też w całe pielgrzymowanie – mówi ks. Tomasz Pełszyk, Główny Przewodnik pielgrzymki.
W Polsce wszyscy pielgrzymują do Czarnej Madonny na Jasnej Górze, a pątnicy z Suwałk idą do tej, co w Ostrej Świeci Bramie. Ważne jest również to, że na drogach Litwy, po których idą, mogą spotkać wyjątkowych ludzi - Polaków i Litwinów, którzy chcą się ubogacić wspólnym spotkaniem. To na tej pielgrzymce można przeżyć swoistą lekcję historii i odbyć prawdziwe rekolekcje w drodze.
- W ciągu tych 24 lat nasza pielgrzymka wpisała się chyba już na stałe w życie pątników i ludzi, których spotykamy na drodze do Ostrej Bramy. Polacy zawsze byli otwarci na gości, Litwini na nas, pielgrzymów, otwierali się z każdym rokiem. Dziś wiedzą czym jest pielgrzymka, czekają na nas, powierzają swoje intencje, proszą o modlitwę, ale też goszczą tym, czym chata bogata. A często są to ludzie ubodzy materialnie, ale bardzo bogaci duchem. I to zarówno Litwini jak i mieszkający na Litwie Polacy. Ci, którzy mogą dołączają do nas, inni wspierają nas swoją modlitwą biorąc udział w „pielgrzymce duchowej”.
Nie da się jednym słowem określić intencji jakie niosą ze sobą pątnicy. Każdy ma swoją, ale ludzie spotykani na drodze powierzają pątnikom swoje intencje. Najczęściej jest to prośba o zdrowie, zgodę w rodzinie, uwolnienie z nałogów. Nikt nie jest w stanie powiedzieć ile z tych próśb, modlitwy zostało wysłuchanych, w ilu przypadkach Matka Boża okazała proszącym swoje Miłosierdzie. O cudach jakie dokonały się w czasie czy były efektem modlitw pielgrzymujących SZ Suwałk do Ostrej Bramy głośno nie mówiono, nie były one pierwszoplanowymi tematami mediów polskich czy litewskich. Ale te małe cuda zdarzały się niemal każdego dnia, o czym mówią pielgrzymi już na szlaku lubi piszą po powrocie do domów.
Jednym z takich małych cudów były narodziny dziecka, o które przez kilka lat bezskutecznie starło się polskie małżeństwo. Małżonkowie, którzy przez kilka lat bez przerw pielgrzymowali do Wilna, nieoczekiwanie nie pojawili się na kolejnej pielgrzymce. Na trasę wrócili po czterech altach z... czteroletnią córeczką Zuzią, ukochanym dzieckiem, o które tak bardzo prosili Matkę Bożą. Rodzice i dziewczynka płakali klęcząc przed Ostrobramską Madonną dziękując za narodziny dziecka i prosząc o opiekę nad nim.
Ze łzami w oczach o cudzie, jakim było odnalezienie po ponad 50 latach sztandaru jednostki mówił nieżyjący już płk. Jan Sadowski, żołnierz Korpusu Ochrony Pogranicza. Ten sztandar pół wieku leżał ukryty w stodole polskiej rodziny mieszkającej na Litwie. Zanim ludzie ci zdecydowali się go oddać kilka lat czekali na pielgrzymującego z Suwałk pułkownika, rozmawiali z nim, pytali o historię jednostki. – Kiedy wziąłem sztandar, ucałowałem go, wszyscy rozpłakaliśmy, ale łez tych nikt się nie wstydził bo były to łzy szczęścia ... – opowiadał płk. Sadowski.
O tym jak wartościowe jest uczestniczenie w rekolekcjach w drodze, wiedzą sami pątnicy, którzy wspomnieniami dzielą się również z nami:
- To była już moja druga pielgrzymka do tronu Matki Boskiej Ostrobramskiej. Po raz pierwszy byłam tu w 2009 roku. Wspominam ten czas jako cudowny. Wspaniali, otwarci ludzie na trasie. Ludzka gościnność z serca od zamieszkujących Wileńszczyznę. Można tu mówić o małych cudach widocznych tylko moimi oczami. Niespodziewane miejsca, które odwiedzałam i czasem noclegi, kiedy byłam naprawdę wykończona i nie myślałam że ktoś przygarnie mnie pod swój dach. Pielgrzymka jest dla mnie czasem odnowy, zebrania myśli, wyjątkowym czasem bycia z Bogiem, umocnieniem, gdy w życiu codziennym upadamy i kiedy czasem nie mamy siły się podnieść. Kiedy życie nas przygniata, bierzmy plecak i idźmy na pielgrzymkę- taka jest moja rada.
To czas pokrzepienia, świadectwa innych ludzi na trasie, śpiew, poczucie jedności wspólnoty. Nie myśli się tu o niedogodnościach, myśli się o spotkaniu z Matką Bożą i Jej Synem. Myśli się, że jak się odda swoje troski u tronu i Jej powierzy swoje życie, to wszystko zmieni się na lepsze. Warto tu też się znaleźć ze względu na nasze korzenie, historię, piękne malownicze położenie, zabytki. To wyjątkowe miasto, które woła, tu czuje się SAKRUM - opowiedziała Irena z Piastowa.
- Od paru lat moim marzeniem było aby pójść na pielgrzymkę Suwałki-Wilno. Trwało to jakiś czas aż Duch Święty mi w tym pomógł. Jestem trzeci raz, było cudownie, na pewno wrócę. Zaraziłam swe dzieci, one też chcą wrócić. Chwała Panu - mówi Małgorzata
z grupy pomarańczowej.
- Decyzję o pójściu w tym roku w pielgrzymce podjęłyśmy spontanicznie. To dla nas pierwsza pielgrzymka do Wilna. Jedna z nas chodziła już wcześniej w pielgrzymce warszawskiej, jednak to ta druga była motorem napędowym do wyruszenia na rekolekcje w drodze do Ostrej Bramy. Pielgrzymka to czas wyjątkowy. Znajdujemy tutaj nie tylko źródło mądrości duchowych, ale również czas na wsłuchanie się siebie. W Warszawie tryb życia jest inny, wszędzie trzeba się spieszyć, a myśli są zagłuszane przez nawał obowiązków oraz innych ludzi. W pewnym momencie ciężko stwierdzić kim jesteśmy, a kim właściwie chcemy być. Okazuje się, że nasze zachowania, przyzwyczajenia, oraz właściwie całe życie staje się zlepkiem zachowań innych. I to właśnie ten czas na pielgrzymim szlaku jest dla nas cenny, ponieważ możemy wsłuchać się w to kim chcemy być, co chcemy robić, oraz zdecydować jak dążyć do wcześniej postawionych celów - powiedziały siostry Kasia i Ula z grupy zielonej.
Wspomnienia z ubiegłorocznej pielgrzymki możemy przeczytać również - TUTAJ
Na jubileuszową XXV Międzynarodową Pielgrzymkę Suwałki – Wilno zapisywać się można do 14 lipca 2015 r. włącznie, w parafii Matki Bożej Miłosierdzia osobiście, przez internet: http://www.suwalki-wilno.salezjanie.pl lub drogą korespondencyjną.
Przed pielgrzymką można kontaktować się telefonicznie dzwoniąc na numery:
87 567 18 26 lub +48 668 596 774 lub +48 602 121 646
Podczas pielgrzymki tylko przez telefon komórkowy: +48 668 596 774
lub +48 602 121 646
Opłata wpisowa jaką wnosi pielgrzym (160 zł dorośli, 100 zł dzieci do lat 14-tu) pokrywa m.in. koszty transportu bagaży, podstawowej opieki medycznej, wyżywienia (śniadania i kolacji: herbata i chleb) oraz obiadu (zupa i chleb), ubezpieczenia NW. Dodatkowo, osoby, które będą chciały wrócić z Wilna autokarem będą musiały wnieść opłatę w wysokości 60 zł (do Suwałk) lub 110 zł (do Warszawy). Termin powrotu autokarem, należy zaznaczyć na karcie zgłoszenia.
W wydarzeniu tym mogą wziąć udział osoby zdrowe w wieku 10- 60 lat (dzieci i młodzież do 18 roku życia pod opieką rodzica lub opiekuna).
Wszystkich, którzy z różnych względów, nie będą mogli pielgrzymować fizycznie, mogą w niej uczestniczyć ... duchowo. Ten rodzaj pielgrzymki funkcjonuje od kilku lat, adresowany jest do osób doświadczających krzyża cierpienia: chorych, przykutych do szpitalnych łóżek, w podeszłym wieku, samotnych i opuszczonych. Osoby te, mogą poprosić o zapisanie ich na szlak pielgrzymowania w duchowej łączności do Matki Miłosierdzia. Ta duchowa łączność, będzie podtrzymywana na trasie poprzez codzienną modlitwę za chorych i ich rodziny, podczas Apelu Maryjnego, jak również niosąc ich intencje przed Cudowny Obraz Matki Bożej Miłosierdzia w Ostrej Bramie. Ich duchowa obecność na trasie pielgrzymki będzie wsparciem i umocnieniem dla zmierzających ku Ostrej Bramie pątników. Aby jak najlepiej przeżyć te rekolekcje w drodze, niezbędne jest duchowe wsparcie.
Tradycyjnie pątnicy wyjdą na liczącą niemal 300 km trasę podzieleni na grupy. I tak:
GRUPA BIAŁA
Prowadzona jest przez Salezjanów. Z tego faktu wynika charakter grupy - radosny w duchu ks. Bosko. W tej grupie idzie dużo studentów i młodzieży - ze szkół salezjańskich oraz z całej Polski. To nie znaczy, że nie ma w tej grupie dorosłych - są i bardzo to cenią!
GRUPA CZERWONA
Grupa bardzo rozmodlona, nazywana również grupą miłosierdzia.
GRUPA NIEBIESKA
- Grupa misyjna - tak jak zielona. Często nazywana dzieci Maryi lub Smerfy. Wesoło rozśpiewana mieszanka starszych i młodych ludzi.
GRUPA POMARAŃCZOWA
- prowadzona przez Salezjanów. Maszeruje w niej sporo młodzieży. Charakter grupy w duchu ks. Bosko - do tańca i do różańca - rozśpiewane pomarańcze. W tej grupie jest miejsce dla każdego!
GRUPA ZIELONA
- prowadzona przez Pallotynów. Grupa misyjna, tak jak niebieska. Mieszanka wiekowa, ale nie wybuchowa :) bardzo rozśpiewana i radosna.
GRUPA ZŁOTA
- prowadzona przez kapłana z Diecezji Ełckiej.
GRUPA ŻÓŁTA
- kolejna prowadzona jest przez Salezjanów, a w niej młodzież skupiona wokół Salezjańskich Wspólnot Ewangelizacyjnych - "Pustynia Miast". Charakter grupy podobnie, jak pomarańczowej i białej w duchu ks. Bosko.
Poszczególne etapy pielgrzymki
1. Suwałki- Krasnopol (24 km)
2. Krasnopol- Berżniki (23 km)
3. Berżniki (przekroczenie granicy z Litwą) - Leipalingis (31 km)
4. Leipalingis- Merkine (26 km)
5. Merkine- Varena (31 km)
6. Varena- Ejsikses (35 km)
7. Ejsikses- Salcininkai (32 km)
8. Salcininkai - Turgeliai (21 km)
9. Turgeliai- Nemezis (28 km)
10 (24.07.). Nemezis- Wilno (10 km) i kończąca pielgrzymkę msza w Ostrej Bramie
25-26.07. powrót do Suwałk, ale kto będzie chciał może zostać w Wilnie.
Kilka ciekawostek:
- prawie 12.000 nazwisk znajduje się na listach uczestników 24 pielgrzymek
- wśród pątników zdecydowanie przeważają Polacy, ale do Ostrej Bramy szli też Amerykanie Anglicy, Austriacy, Australijczycy, Belgowie, Białorusini, Czesi, Kanadyjczycy, Litwini, Niemcy, Rosjanie, Ukraińcy, Włosi
- co kilka lat w pielgrzymce uczestniczą też niewidomi z ośrodka w Laskach
- w pielgrzymce szła też ośmioosobowa grupa ... protestantów
Aleksandra Bieryło
