W Kościele Ewangelicko-Augsburskim czas Wielkiego Postu określa się mianem Czasu Pasyjnego, którego nazwa bierze się od słowa pasja, oznaczającego cierpienie oraz mękę Pana Jezusa Chrystusa. Trwający 40 dni (nie wliczając niedziel) czas pasyjny rozpoczyna Środą Popielcową, kończy się Wielkim Tygodniem. Choć nazwa Wielkiego Postu obowiązuje, to jednak w praktyce ewangelickiej niekoniecznie związane jest z tradycyjnie rozumianym postem.
W centrum zwiastowania, nauczania, świadectwa i wyznania jest krzyż. Wierni Kościoła Ewangelickiego w tym okresie skupiają się nie tylko nad rozmyślaniem cierpienia, męki i śmierci Jezusa, ale przede wszystkim pragną ponownie przypomnieć sobie historie odkupienia człowieka przez Boga, które przez to cierpienie i śmierć na krzyżu Golgoty się dokonało. Przez kolejne niedziele w liturgii i głoszonych kazaniach wierni odbywają duchową drogę do Jerozolimy, towarzysząc Jezusowi do samego krzyża. Przypominają sobie zarówno jakie były przyczyny tego, że Jezus złożył tak wielką ofiarę z samego siebie, jak też i uświadamiają sobie własną grzeszność, by w końcu odnaleźć Bożą łaskę i przyjąć odkupienie, które Chrystus zjednał nam swoją śmiercią.
Jeżeli chodzi o duchowe przeżywanie Czasu Pasyjnego, to ma być to czas wewnętrznego wyciszenia się, duchowej refleksji nad sobą, odsunięcia od siebie spraw, które często zasłaniają cały świat. Jest to czas pokuty, która w Kościele Luterańskim rozumiana jest jako upamiętanie, powrót do Boga i Jego Słowa, do społeczności Kościoła, poprzez spowiedź i sakrament Komunii Świętej. Podczas czasu pasyjnego nie organizuje się radosnych uroczystości, ślubów. Natomiast organizuje się rekolekcje pasyjne oraz pojawiają się nabożeństwa tygodniowe.
Choć nazwa Wielkiego Postu obowiązuje, to jednak w praktyce ewangelickiej niekoniecznie związane jest z tradycyjnie rozumianym postem. Samo wstrzymywanie się od pokarmów mięsnych pojawia się często na przykład w Wielki Piątek, jedno z najważniejszych świat Kościoła. Sama praktyka postu, rozumiana właśnie jako wstrzymywanie się na pewien czas od określonych potraw lub napojów raczej nie należy do specyfiki ewangelickiej duchowości. Post w Kościele ewangelickim ma przede wszystkim wymiar etycznej postawy wobec drugiego człowieka. To właśnie czas pasyjny, poprzez modlitewne skupienie, i lekturę Słowa Bożego, ma umożliwić wierzącym właściwe spojrzenie na siebie, naprawę wyrządzonych innym szkód i podjęcie zobowiązania życia na co dzień według wskazań Ewangelii. Bo Czas Pasyjne ma być przede wszystkim czasem przeżytym świadomie A ta świadomość zakłada też, że człowiek jest w stanie na jakiś czas zrezygnować z tego, co niekonieczne jest niezbędne do życia – z używek, ze słodyczy, z pewnych przyjemności…
Dosyć już popularna akcja „7 tygodni bez” pozwala na krytyczne spojrzenia na własne życie, zastanowienie się nad tym, z czego możemy dobrowolnie zrezygnować, jak możemy podzielić się z innymi ty, co posiadamy. Stąd też wierni w tym czasie biorą udział w akcji Skarbonki Pasyjnej, kiedy tą zaoszczędzoną „kromką chleba” chcą podzielić się z drugim człowiekiem.
Dawid Banach, pastor Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego pw. Św. Trójcy w Suwałkach
